Piękny dzień

Dziś w końcu (znów) zaświciło słońce.

Od rano dużo się działo, bo przygotowywaliśmy pisanki :) Świetna zabawa i możliwość cofnięcia się w czasie :) Bałam się, że Zuza nie będzie współpracować, ale jak zobaczyła, że i mama i tata malują jajka to i ona chętnie za to się wzięła.

Później przygotowaliśm święconkę i poszliśmy do kościoła. Muszę przyznać, że nie sądziłam, że na dworze jest aż tak ciepło! W słońcu na termometrze mieliśmy 32 stopnie! :) Oby już tak zostało :D

Zuza nie jest zbyt spokojna, nie usiedzi i nie ustoi, więc podczas święcenia biegała po końciele i po schodach. W drodze powrotnej musieliśmy zrobić mały spacer, coby dziecko się wybiegało, bo inaczej nie dawałaby nam spokoju. Mimo wszystko było jej mało, więc po obiedzie i drzemce wybraliśmy się na spacer po Podwalu i Starym Mieście. Jednak ogrom ludzi spacerujących sprawił, że posiedzieliśmy przy fontannach, zjedliśmy gofry i zbieraliśmy się do domu.

Dzień minął nam cudnie, we wspaniałej rodzinnej atmosferze.

Dzisiejszy dzień to także czas wspomnień, do tego co działo się rok temu, a działo się wiele. Minął rok od operacji Zuzanny. Pamiętam doskonale ten dzień i ten stres, który na szczęście dobrze się skończył. To był ważny rok. A już niedługo (za miesiąc) Zuzia będzie miała swój drugi roczek. Rok odkąd słyszy!!! Ach... Czuję dziś niesamowitą radość w sercu!

Życzę Wam zdrowych, spokojnych i rodzinnych Świąt Wielkanocnych!